İyi Anne Olmak, İyi İnsan Olmak...

İyi bir anne olmayı hepimiz yazıp çiziyoruz; ancak bunları yazarken, uygularken geri planda ‘’İyi bir insan mıyım?’’ diye düşünmeyi bazen unutuyoruz. Halbuki unuttuğumuz şey aslında iyi bir anne olmanın da temelini oluşturuyor.

Ortaokul lise döneminde hırçın bir çocuktum ben. Dersten atılırdım, ‘’hakkımı savunuyorum’’ başlığı altında öğretmenlerimle inatlaşırdım. Arkadaşlık kısmını söylemiyorum bile. Küçük bir kız ordusu şeklinde yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Aramızdan birinin canını sıkan biri olduysa vay haline...

Üniversiteyle birlikte kavga gürültü tabiki bitti; ancak bazı alışkanlıklar değişmiyor işte. Bir yerde hakkımın yendiğini düşündüğümde sesimi yükseltme davranışım son hız devam etti. Hiç bir zaman hanım hanımcık bir tip olmamı beklemedi zaten kimse.

Hala da değilim.

Ancak Efe’yle birlikte hayatımda yepyeni bir boyut oluşturdum.

Her akşam yatağıma girdiğimde başımı yastığa koymadan önce muhakememi yapıyorum ben. Eğer ben o gün kimsenin hakkını yemediysem, kimseyi üzmediysem, kimse için ileri geri konuşmadıysam, içimdeki iyiliği sevgimi paylaşıp karşılığında iyilik gördüysem, insanları yanlışa yönlendirmek yerine onları sakinleştiren bir rol oynadıysam, birilerinin hayatına onları kendimden küçük görmeden dokunduysam o zaman ben vicdanı rahat ‘’iyi bir anne’’ ama ondan daha da önemlisi ‘’iyi bir insan’’ olarak uyuyabilirim. Bunlardan birinin tersini yaptıysam da zaten bir sonraki gün bunu nasıl düzelteceğimle ilgili aksiyon planımı yaparım uyuyamam o gece...

Artık anneler olarak rollerimiz çok farklılaştı. Hayatlarımız da öyle. Bizler her şeyden önce teknoloji çağı anneleriyiz. Teknolojinin güzelliği paylaşmak ve paylaştığından fayda sağlamak. Ama bir yandan da söz uçar yazı kalır bunu unutmamak gerekiyor. Hayatımızın her anı, insanlara olan her yaklaşımımız, verdiğimiz her cevap kayıt altında. Bu kayda bir gün kendi çocuğumuzun ulaşması da mümkün haliyle.

Son zamanlarda olan internet kavgaları çok can sıkıcı bir boyuta ulaştı. Okuduğum bir çok yazıda ‘’Bunu bir anne mi diyor?’’ diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum. Özürlü çocuğu olan anneyi düşünmeyip kavga sırasında karşısınadakine ‘’özürlü’’ diyen annelerden mi bahsetmek lazım yoksa birbirinin kıyafetinden kilosuna kadar eleştiren hatta dalga geçenlerden mi?

Hayat bana çok bonkör davrandı. Beni hayatının merkezinde tutan bir eşim ve eşimle olan aşkımdan dünyaya gelen oğlumla ödüllendirildim ben.  Şimdi ben kendimi kanıtlamak için, inatlaşmak için bu ödüle saygısızlık edersem nasıl bir insan olurum?

Ben oğluma güzel bir hayat sunabilmek için her gün canla başla çalışan bir anneyim. Oğluma istediğim şeyleri bırakamaz fakat onun ‘’iyi bir insan’’ olduğunu görürsem o zaman yine mutlu bir anne olurum çünkü bilirim ki çizgimle doğru bir rol model olmuşum. 

İyi niyetli güzel anneler,  eğer her akşam yatağınıza vicdanınız rahat giriyorsanız boşverin gerisini düşünmeyin, didiklemeyin. Siz zaten bu hayattan ödülünüzü almışsınız, gerisi vızıltı... 

Sevgiler